Vrijdagmiddag. Na een drukke werkweek ga je vermoeid naar huis. Maar eerst koop je een kleinigheid voor een vriendin, waarmee je morgen een afspraak in een lunchroom in het stadscentrum hebt staan. Jullie hebben elkaar lang niet gezien, en ondanks dat je moe bent kijk je er naar uit.
Het is zaterdag, en je besluit om de bus te nemen. Parkeren rond het centrum is altijd lastig en vanwege wat activiteiten daar voel je er niets voor om de auto te nemen.
Er zijn echter meer mensen die hetzelfde idee hebben. Opgepropt sta je in een overvolle bus, en je voelt de energieën van de mensen om je heen. Je bent blij als je eruit bent, het centrum in, richting de lunchroom.
Onderweg kom je langs tientallen kraampjes waar men zijn/haar koopwaar aanprijst. Je wurmt je zo snel mogelijk door de menigte om zo weinig mogelijk geluiden om te vangen. In de verte zie je eindelijk je vriendin.
Op het moment dat jullie elkaar hartelijk begroeten, krijg je direct het gevoel dat ze niet lekker in haar vel zit. Jullie gaan de lunchroom in, en nemen de laatste vrije tafel, naast een luidruchtige groep.
Direct krijg je last van de groep naast je, en heb je moeite om het verhaal van je vriendin te volgen. En wat je aanvoelde klopt: ze heeft onenigheid met haar vriend, er is gedoe op werk, en je krijgt een stortvloed van woorden over je heen.
Van beide kanten krijg je aanvallen van geluid, energieën, en je weet niet wat je hieraan kunt doen. Eigenlijk wil je weg, maar dat vind je lullig voor haar. Daarom blijf je zitten, weinig terugzeggend en vooral knikken.
Na zo’n 2 uur gaan jullie weg en nemen afscheid. Je vriendin is opgeknapt omdat ze haar hart heeft kunnen luchten, en jij bent bekaf. Je worstelt je door de menigte waarbij je wordt belaagt door de herrie van gezellige bandjes wat hard binnenkomt.
In de bus lijkt het alsof iedereen naar huis gaat. Weer overvol, en je hebt moeite om je staande te houden. Je bent moe, niet aanspreekbaar, maar gelukkig, je halte is bereikt. Thuis vraagt je vriend hoe het was, en vertelde wat hij had meegemaakt. Jij wil maar 1 ding, op je bed ploffen en bijkomen.
Wat is er gebeurd? Als hooggevoelig mens ben je in deze situatie ontvankelijk voor drukte, de energie van andere mensen, harde geluiden en negatieve verhalen. Je hoort haal verhaal, en neemt dit op, samen met de emotie die erbij zit. Door de aandacht die zij onbewust vraagt geef je tijd en jouw energie aan haar, waardoor je vermoeid raakt.
Kan je hier iets aan doen? Ja absoluut. Het heeft te maken met het beschermen van jouw energieveld (sommige noemen het uitstraling) voordat je naar een openbare gelegenheid, feestje of visite gaat.
Maar hoe bescherm je jezelf? Het is een visualisatie die begint met jezelf te aarden: contact maken met de grond. Daarna ga je jezelf met energie opladen, om dit vervolgens in je energieveld te laten stromen. In het begin zal je hier misschien 20 minuten mee bezig zijn, maar na verloop van tijd is dit in 2 minuten gedaan. Ook tijdens een afspraak ben je in staat om je ter plekke te aarden en te beschermen.
Zweverig? Zo klink het voor een groep mensen wel, maar dat is het niet. Visualisaties met energieën worden vaak en voor meerdere doeleinden gebruikt: bij drukte op werk, presentaties, als je je niet wil laten afleiden, en sporters om een wedstrijd krachtig in te gaan.